تحقیق و نگارش :
مجید رسولی
اقوال مخالفین جدید و مدرن شیعه :
عدهّ ای از اندیشمندان و روشنفکران داخلی و خارجی ، از زمانی که پایه های فراماسونری در جهان بخصوص در قلب شیعه یعنی در ایران شکل گرفت به طرق و شیوه های مختلف در قالب های شیک و بزک کرده امروزی مانند روشنفکری ، مدرنیته ، تجدد ، جهان صنعتی ، پست مدرنیته ، سکولاریزم ، و ایسم های گوناگون سعی براین داشته و داشتند که تفکر شیعه را کم کم و رفته رفته تئوریزه کنند و از مسیر اصلی خود منحرف ساخته تا مکتب شیعه از مکتبی الهام بخش که آزادگی و جانفشانی بر روی اصول خود از ارکان اصلی آن بوده فاصله بگیرد و این ارکان و آرمان های شیعه که عمدتا برگرفته از سیره ائمه معصومین (ع) می باشد بخصوص تحت تاثیر شدید فرهنگ عاشورا قرار گرفته است شیعه گری را که مخالف روشنفکری و استعمارگری نوین می دانستند را تبدیل :
به شیعه ای کنند که تمام آداب و احکام فرعی مذهب خود را داشته باشد ولی در بسیاری از موراد مهم و الهام بخش خود کوتاه آمده و مسائل و احکام جدیدی را جایگزین نمایید به طور مثال رفته رفته فرهنگ عاشورا برچیده شود و از مباحث جهادی اجتناب شود و رکن اصل شیعه یعنی روحانیت شیعه آنرا تبدیل به روحانیونی مدرنیته ( به تعبیر من آخوند پست مدرن ) و سازگارا با قوانین دنیای جدید تربیت کنند ( مثل ترکیه امروزی ) که عملا پوسته ای زیبا و سازگار و جذاب داشته باشد و درونی پوک و بی مغز .
امّا بنا به دلایلی نتوانستند تا کنون شیعه را علی رغم این همه برنامه ریزی و هزینه تئوریزه کنند و با وجود اینکه هنوز شیعه در ایزوله تبلیغاتی می باشد نتنها شیعه به مکتب سازگار با مدرنیته تبدیل نشده بلکه تهدیدی جدیدی در برابر اهداف مخالفان خود می باشد .
و در نیل رسیدن به اهداف خود ، سعی کردند با حجم انبوه تبلیغاتی در جهان کنونی چنان وانمود شود که شیعه کسی ایست سازش ناپذیر ، خشونت طلب ، و فاقد منطق و درک صحیح از دنیای معاصر خود و اینکه شیعه گری فقط تبدیل به ابزاری شده است در دست برخی از روحانیت قدرت طلب که می خواهند از این رهگذر بر مردم حکومت کنند فلذا آنان برای حفظ قدرت آرمان های شیعه را به عاریه گرفته اند و خطر بالقوه ای محسوب می شونند و...
امّا آنچه که این دسته از مخالفین به آن توجه نداشته اند و همیشه شیعه را خطر می دانند این است که در طول تاریخ شیعه ، هیچ حکومت شیعی که با پرچم عاشورا و اهل بیت (ع) زمام امور را در دست گرفته است و پس از به قدرت رسیدن از آرمانهای شیعه و حقیقت شیعه فاصله گرفته است طولی نکشیده که پایه های حکومتشان متزلزل گشته و به قول ما ایرانی ها ماه از پشت ابر بیرون آمده و حکومتشان در اضمحلال قرار گرفته است که نمونه بارز آن بسیار فروان است همانند قیام علوییون و بر قراری حکومت عباسیون ، قیام فاطمیون ، حکومت صفویه در ایران و....
اما نکته ای که باید این گروه به آن توجه ویژه داشته باشد این است که شیعه صرفا یک عقیده با احکام و لوازمش نیست بلکه شیعه از زمان پیدایشش یک حقیقت برای بشریت بوده که مروج مهربانی و دوست داشتن دیگران و نجات بشریت بوده است و نمی توان در مقابل هیچ حقیقتی ایستادگی کرد و شیعه معتقد است این که چه زمانی انسان می تواند به سعادت کامل در این دنیا برسد در آخر الزمان و قیام حضرت مهدی (عج) به عنوان منجی عالم بشریت می باشد .
امّا حقیقت شیعه چیست ؟
معنای لغوی شیعه :
واژه شیعه از نظر لغت در دو معنا بکار رفته است :
1- موافقت و هماهنگی دو فرد یا دو گروه در عقیده یا عمل ، بدون اینکه یکی تابع دیگری باشد ، چنان که در لسان العرب آمده :
" شیعه جماعتی را گویند که برای امری اجتماع کرده باشند و یا کنند ، پس هر قومی که بر امری اجتماع کنند شیعه نامند " ( لسان العرب ماده شیع ).
این معنا در قرآن کریم نیز بکار رفته است چنان که حضرت ابراهیم (ع) به عنوان شیعه حضرت نوح یاد شده است
« و ان من شیعته لابراهیم » ( سوره صافات آیه 83 )
2- به معنای متابعت و پیروی از دیگری باشد ، در قاموس المحیط آمده است :
" شیعه رجل ، اتباع و انصار اوست " ( قموس المحیط ماده شیع )
در این تعریف مفهومی نهفته است و آن اینکه اصولا در پیروی از کسی و یا جماعتی دوستی و محبت همراه اوست یعنی اگر کسی چیزی را دوست نداشته باشد و یا به آن محبت نداشته باشد معمولا از آن پیروی نمی کند . چنانچه قرآن کریم در مورد فردی قبطی که از هواداران و پیروان حضرت موسی (ع) بود فرموده است :
« فاستغاثه الذی من شیعته علی الذی من عدوه » ( قصص آیه 15 )
در آن حال آن شخص شیعه از موسی دادخواهی و یاری عیله دشمن خواست .
از دومعنای لغوی فوق معنای دوم بیشتر به حقیقت نزدیکتر است و معروفتر است و هرگاه قرینه ای در کار نباشد قاعدتا همین معنا اراده خواهد شد .
معنای اصطلاحی شیعه :
در دید اکثر مورخان ، دانشمندان و محققان اسلامی و غیر اسلامی و ملل مختلف شیعه را به طور مطلق به شیعه دوازده امامی اطلاق می کنند که به برخی از آنها اشاره می کنم :
1- شهرستانی می گوید :
" به کسانی که فقط از علی (ع) پیروی نموده و امامت و خلافت او را به سبب نص و وصیت پذیرفته اند شیعه اطلاق می شود ( الملل و النحل ، ج 1 ص 47 )
2- ابن خلدون می نویسد :
" شیعه در لغت به معنای همراه و پیرو است ، امّا در عرف فقسهان و متکلمان به پیروان علی و اولاد او (علیهم السلام ) اطلاق می شود ( مقدمه ابن خلدون ، ص 138 )
3- ابوالحسن اشعری می گوید :
" به شیعیان به این جهت شیعه گفته می شود که از علی (ع) پیروی نموده و او را بر سایر اصحاب پیامبر (ص) مقدم می دارند .( مقالات الاسلامیین ، ص 65 )
4- پطرس بستانی می نویسد :
" شیعه یکی از گروه های بزرگ اسلامی است آنان کسانی اند که معتقدند به این که امامت پس از رسول خدا (ص) به نص جلّی و خفّی به علی (ع) رسیده است و این منصب از او و اولادش خارج نمی شود ( دائره المعارف ج 10 ص 661)
5- دکتر ناصر بن علی عائض حسن الشیخ - از نویسندگان وهابی - می گوید :
" کلمه شیعه ، معنای اصطلاحی خاصی به خود گرفته است و به کسانی اطلاق می شود که امامت را از مصالح عمومی نمی دانند تا نظرات امت در آن معتبر باشد ، بلکه آن را رکنی از ارکان دین دانسته و معتقدند که جائز نیست پیامبر (ص) از تعیین امام پس از خود غفلت نموده و یا آن را به امت واگذار نماید ، بلکه بر او واجب بوده تا چنین شخصی را معرفی نماید ( عقیده السنه و الجماعه فی الصحابه الکرام ج 3 ص 890 و 891 )
و اقوال دیگری که از ذکر آن به دلیل طولانی شدن مطلب خودداری می کنم لازم به ذکر است لغت " تشییع " که به معنای جمع بکار رفته است همان شیعیان می شود که به همین مقدار آن بسنده می کنم .
ادامــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه مطلـــــــــــب به زودی در پســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت بعدی
لطفا منتظر بمانید
مجید رسولی
اقوال مخالفین جدید و مدرن شیعه :
عدهّ ای از اندیشمندان و روشنفکران داخلی و خارجی ، از زمانی که پایه های فراماسونری در جهان بخصوص در قلب شیعه یعنی در ایران شکل گرفت به طرق و شیوه های مختلف در قالب های شیک و بزک کرده امروزی مانند روشنفکری ، مدرنیته ، تجدد ، جهان صنعتی ، پست مدرنیته ، سکولاریزم ، و ایسم های گوناگون سعی براین داشته و داشتند که تفکر شیعه را کم کم و رفته رفته تئوریزه کنند و از مسیر اصلی خود منحرف ساخته تا مکتب شیعه از مکتبی الهام بخش که آزادگی و جانفشانی بر روی اصول خود از ارکان اصلی آن بوده فاصله بگیرد و این ارکان و آرمان های شیعه که عمدتا برگرفته از سیره ائمه معصومین (ع) می باشد بخصوص تحت تاثیر شدید فرهنگ عاشورا قرار گرفته است شیعه گری را که مخالف روشنفکری و استعمارگری نوین می دانستند را تبدیل :
به شیعه ای کنند که تمام آداب و احکام فرعی مذهب خود را داشته باشد ولی در بسیاری از موراد مهم و الهام بخش خود کوتاه آمده و مسائل و احکام جدیدی را جایگزین نمایید به طور مثال رفته رفته فرهنگ عاشورا برچیده شود و از مباحث جهادی اجتناب شود و رکن اصل شیعه یعنی روحانیت شیعه آنرا تبدیل به روحانیونی مدرنیته ( به تعبیر من آخوند پست مدرن ) و سازگارا با قوانین دنیای جدید تربیت کنند ( مثل ترکیه امروزی ) که عملا پوسته ای زیبا و سازگار و جذاب داشته باشد و درونی پوک و بی مغز .
امّا بنا به دلایلی نتوانستند تا کنون شیعه را علی رغم این همه برنامه ریزی و هزینه تئوریزه کنند و با وجود اینکه هنوز شیعه در ایزوله تبلیغاتی می باشد نتنها شیعه به مکتب سازگار با مدرنیته تبدیل نشده بلکه تهدیدی جدیدی در برابر اهداف مخالفان خود می باشد .
و در نیل رسیدن به اهداف خود ، سعی کردند با حجم انبوه تبلیغاتی در جهان کنونی چنان وانمود شود که شیعه کسی ایست سازش ناپذیر ، خشونت طلب ، و فاقد منطق و درک صحیح از دنیای معاصر خود و اینکه شیعه گری فقط تبدیل به ابزاری شده است در دست برخی از روحانیت قدرت طلب که می خواهند از این رهگذر بر مردم حکومت کنند فلذا آنان برای حفظ قدرت آرمان های شیعه را به عاریه گرفته اند و خطر بالقوه ای محسوب می شونند و...
امّا آنچه که این دسته از مخالفین به آن توجه نداشته اند و همیشه شیعه را خطر می دانند این است که در طول تاریخ شیعه ، هیچ حکومت شیعی که با پرچم عاشورا و اهل بیت (ع) زمام امور را در دست گرفته است و پس از به قدرت رسیدن از آرمانهای شیعه و حقیقت شیعه فاصله گرفته است طولی نکشیده که پایه های حکومتشان متزلزل گشته و به قول ما ایرانی ها ماه از پشت ابر بیرون آمده و حکومتشان در اضمحلال قرار گرفته است که نمونه بارز آن بسیار فروان است همانند قیام علوییون و بر قراری حکومت عباسیون ، قیام فاطمیون ، حکومت صفویه در ایران و....
اما نکته ای که باید این گروه به آن توجه ویژه داشته باشد این است که شیعه صرفا یک عقیده با احکام و لوازمش نیست بلکه شیعه از زمان پیدایشش یک حقیقت برای بشریت بوده که مروج مهربانی و دوست داشتن دیگران و نجات بشریت بوده است و نمی توان در مقابل هیچ حقیقتی ایستادگی کرد و شیعه معتقد است این که چه زمانی انسان می تواند به سعادت کامل در این دنیا برسد در آخر الزمان و قیام حضرت مهدی (عج) به عنوان منجی عالم بشریت می باشد .
امّا حقیقت شیعه چیست ؟
معنای لغوی شیعه :
واژه شیعه از نظر لغت در دو معنا بکار رفته است :
1- موافقت و هماهنگی دو فرد یا دو گروه در عقیده یا عمل ، بدون اینکه یکی تابع دیگری باشد ، چنان که در لسان العرب آمده :
" شیعه جماعتی را گویند که برای امری اجتماع کرده باشند و یا کنند ، پس هر قومی که بر امری اجتماع کنند شیعه نامند " ( لسان العرب ماده شیع ).
این معنا در قرآن کریم نیز بکار رفته است چنان که حضرت ابراهیم (ع) به عنوان شیعه حضرت نوح یاد شده است
« و ان من شیعته لابراهیم » ( سوره صافات آیه 83 )
2- به معنای متابعت و پیروی از دیگری باشد ، در قاموس المحیط آمده است :
" شیعه رجل ، اتباع و انصار اوست " ( قموس المحیط ماده شیع )
در این تعریف مفهومی نهفته است و آن اینکه اصولا در پیروی از کسی و یا جماعتی دوستی و محبت همراه اوست یعنی اگر کسی چیزی را دوست نداشته باشد و یا به آن محبت نداشته باشد معمولا از آن پیروی نمی کند . چنانچه قرآن کریم در مورد فردی قبطی که از هواداران و پیروان حضرت موسی (ع) بود فرموده است :
« فاستغاثه الذی من شیعته علی الذی من عدوه » ( قصص آیه 15 )
در آن حال آن شخص شیعه از موسی دادخواهی و یاری عیله دشمن خواست .
از دومعنای لغوی فوق معنای دوم بیشتر به حقیقت نزدیکتر است و معروفتر است و هرگاه قرینه ای در کار نباشد قاعدتا همین معنا اراده خواهد شد .
معنای اصطلاحی شیعه :
در دید اکثر مورخان ، دانشمندان و محققان اسلامی و غیر اسلامی و ملل مختلف شیعه را به طور مطلق به شیعه دوازده امامی اطلاق می کنند که به برخی از آنها اشاره می کنم :
1- شهرستانی می گوید :
" به کسانی که فقط از علی (ع) پیروی نموده و امامت و خلافت او را به سبب نص و وصیت پذیرفته اند شیعه اطلاق می شود ( الملل و النحل ، ج 1 ص 47 )
2- ابن خلدون می نویسد :
" شیعه در لغت به معنای همراه و پیرو است ، امّا در عرف فقسهان و متکلمان به پیروان علی و اولاد او (علیهم السلام ) اطلاق می شود ( مقدمه ابن خلدون ، ص 138 )
3- ابوالحسن اشعری می گوید :
" به شیعیان به این جهت شیعه گفته می شود که از علی (ع) پیروی نموده و او را بر سایر اصحاب پیامبر (ص) مقدم می دارند .( مقالات الاسلامیین ، ص 65 )
4- پطرس بستانی می نویسد :
" شیعه یکی از گروه های بزرگ اسلامی است آنان کسانی اند که معتقدند به این که امامت پس از رسول خدا (ص) به نص جلّی و خفّی به علی (ع) رسیده است و این منصب از او و اولادش خارج نمی شود ( دائره المعارف ج 10 ص 661)
5- دکتر ناصر بن علی عائض حسن الشیخ - از نویسندگان وهابی - می گوید :
" کلمه شیعه ، معنای اصطلاحی خاصی به خود گرفته است و به کسانی اطلاق می شود که امامت را از مصالح عمومی نمی دانند تا نظرات امت در آن معتبر باشد ، بلکه آن را رکنی از ارکان دین دانسته و معتقدند که جائز نیست پیامبر (ص) از تعیین امام پس از خود غفلت نموده و یا آن را به امت واگذار نماید ، بلکه بر او واجب بوده تا چنین شخصی را معرفی نماید ( عقیده السنه و الجماعه فی الصحابه الکرام ج 3 ص 890 و 891 )
و اقوال دیگری که از ذکر آن به دلیل طولانی شدن مطلب خودداری می کنم لازم به ذکر است لغت " تشییع " که به معنای جمع بکار رفته است همان شیعیان می شود که به همین مقدار آن بسنده می کنم .
ادامــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه مطلـــــــــــب به زودی در پســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت بعدی
لطفا منتظر بمانید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر