در روز بیستم ماه مبارک رمضان که آثار مرگ بر حضرت امیر ظاهر شد به فرزندش امام حسن فرمود: شیعیانی که در بیرون خانه اجتماع نموده اند اجازه دهید بیایند و مرا ببینند. وقتی آمدند اطراف بستر را گرفتند و آهسته به حال آن حضرت گریه می نمودند، حضرت با کمال ضعف فرمودند: "سوال کنید از من هر چه می خواهید قبل از آن که مرا نیابید و لکن سوال های خود را سبک و مختصر کنید." اصحاب هر یک سوال می
نمودند و جواب هایی می شنیدند.
از جمله سوال کنندگان صعصعه بن صوحان بود که از رجال بزرگ شیعه و از خطباء معروف کوفه و از روات بزرگ است.
صعصعه عرض کرد: "مرا خبر دهید شما افضل هستید یا آدم" حضرت فرمودند: "قبیح است مرد خود را تعریف و تزکیه بنماید و لکن از باب «و اما بنعمه ربک فحدث» می گویم: من از آدم افضل هستم ... برای آدم همه قسم وسایل رحمت و راحت و نعمت در بهشت فراهم بود فقط از یک شجره گندم منع گردید و او منتهی نشد و از آن شجره منهیه خورد و از بهشت و جوار رحمت حق خارج شد. ولی خداوند مرا از خوردن گندم منع ننمود، من به میل و اراده خود چون دنیا را قابل توجه نمی دانستم از گندم نخوردم.
کنایه از آن که کرامت و فضیلت شخص در نزد خدا به زهد و ورع و تقوا است هر کس اعراض او از دنیا و متاع دنیا بیشتر است قطعاً قرب و منزلت او در نزد خدا بیشتر و منت های زهد این است که از حلال غیر منهی اجتناب نماید.
عرض کرد: "شما افضل هستید یا نوح". فرمودند: "من از نوح افضل هستم ... نوح قوم خود را دعوت کرد به سوی خدا، اطاعت نکردند به علاوه اذیت و آزار بسیار به آن بزرگوار نمودند تا درباره آنان نفرین کرد «پروردگارا مگذار به روی زمین از کافرین فردی را». اما من بعد از خاتم الانبیاء با آن همه صدمات و اذیت های بسیار فراوانی که از این امت دیدم، ابداً درباره آن ها نفرین نکردم و کاملاً صبر نمودم." کنایه از این که اقرب خلق به سوی حق کسی است که صبرش بر بلا بیشتر باشد.
عرض کرد: "شما افضل هستید یا ابراهیم". فرمود: "من از ابراهیم افضل هستم ... ابراهیم عرض کرد: «پروردگارا به من بنما که چگونه مردگان را زنده خواهی کرد. خداوند فرمود: آیا باور نداری. عرض کرد: آری باور دارم (می خواهم به مشاهده آن) دلم آرام گیرد.». ولی ایمان من به جایی رسیده که گفتم: اگر پرده ها بالا رود و کشف حجب گردد، یقین من زیاد نخواهد شد."
کنایه از آن که علو درجه شخص به مقام یقین او می باشد که واجد مقام حق الیقین شود.
عرض کرد: "شما افضل هستید یا موسی". فرمود: "من افضل هستم ... وقتی خداوند او را مامور کرد به دعوت فرعون که به مصر برود، عرض کرد: «ای خدا من از آن ها یک نفر را کشته ام و می ترسم مرا به قتل برسانند. برادرم هارون که ناطقه اش از من فصیح تر است با من یار و شریک در کار رسالت فرما تا مرا تصدیق کند، می ترسم آن ها تکذیب رسالتم کنند». اما من وقتی رسول اکرم از جانب خدا مرا مامور کرد در مکه معظمه بالای بام کعبه بروم و آیات اول سوره برائت را بر کفار قریش قرائت نمایم با آن که کمتر کسی بود که برادر یا پدر یا عم و خال یا یکی از اقارب و خویشانش به دست من کشته نشده باشد، اطاعت امر نموده، تنها رفتم و ماموریت خود را انجام دادم."
کنایه از آن که فضیلت شخص به توکل به خداست هر کس توکلش بیشتر است فضیلت او بیشتر است.
گفت: "شما افضل هستید یا عیسی". عرض کرد: "من افضل از عیسی هستم ... پس از آن که مریم به واسطه دمیدن جبرئیل در گریبان او به قدرت خدا حامله شد همین که موقع وضع حمل او رسید وحی شد به مریم که این خانه محل عبادت است نه زایشگاه، فلذا از بیت المقدس بیرون رفت. اما من وقتی مادرم فاطمه بنت اسد را درد زاییدن گرفت در حالتی که وسط مسجد الحرام بود به صاحب کعبه متمسک گردیده و عرض کرد: الهی به حق این خانه و به حق آن کسی که این خانه را بنا کرده این درد زاییدن را بر من آسان گردان، همان ساعت دیوار خانه شکافته شد، مادرم فاطمه را با ندای غیبی به داخل خانه نمودند و من در همان خانه کعبه به دنیا آمدم."
کنایه از آن که در مرتبه اول شرف مرد به حسب و نسب و طاهریت مولد است، هر که روح و نفس و جسد او پاکیزه است، او افضل است.
منبع: کتاب "شب های پیشاور" نوشته سلطان الواعظین شیرازی. این کتاب حاصل ده جلسه مناظره ایشان با روحانیان اهل تسنن که با حضور چهار نفر خبرنگار و حدود دویست مستمع شیعه و سنی بوده، می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر