افراط ، تفریط ، اعتدال ، اباحه گری

یکی از بحث هایی که همیشه در بین ما شیعیان مطرح بوده و هست مساله تقیه می باشد و یا مساله افراط و یا تفریط ، که همواره این مکتب را تهدید میکرده و می کند نمی توان بطور کلی این مطلب مورد نقد قرار داد ولی می شود گفت : اعتدال همیشه هم کار خوبی نیست و اینکه عده ای بر این باورند در شرایطی که نمی توان به راحتی مبانی و اصول را تبیین و تبلیغ کرد باید روش تقیه را در پیش گرفت و از برخورد های احتمالی جلوگیری کرد این نظر قابل تامل است چرا که تقیه شرایطی دارد که احراز این شرایط برای خیلی ها مشکل است و نمی توان  به هیمن سادگی صرف اینکه خجالت می کشیم و یا اینکه ترس داریم خیلی از احکام را تعطیل کنیم به بهانه تقیه ، چرا که اینگونه برخورد کردن با مساله تقیه موجب نفاق خواهد شد و کم کم بسترهای نفاق را برای بروز آماده خواهد ساخت و از طرفی هم نمی توان بی ملاحظه شرایط بسیار تند و خشن و خشک وارد میدان شد و از هیچ مساله ای کوتاه نیامد چرا که این امر خواص شکنندگی دارد و انعطاف پذیری جزئی از اصول عقلی ایست که نباید از آن غافل شد با تعابیر بالا این سئوال پیش می آید پس چه باید کرد ؟

اگر افراط و تفریط و اعتدال نه ، پس چه کنیم ؟ چگونه رفتار کنیم که صواب نزدیک تر باشد ؟

پاسخ :

در اینکه شرایط زمانی و مکانی تاثیر عمیق بر نحوه برخورد ها و رفتارها و کنش ها و واکنش های مذهبی و اجتماعی در هر جوامعی دارد شکی نیست و ما هم از این قاعده مستثنی نیستیم اما ما باید مقتضیات حال خود را بسنجیم و با اصول خود تطبیق دهیم در صورتی که این شرایط با اصول اولیه ما منافات ندارد نرمش در مستحبات هیچ اشکالی ندارد و شاید هم می تواند مشوقی باشد برای جذب دیگران اما در واجبات و ترک محرمات هیچ دلیلی به جزء ترس و خوف ضرر جانی موجه نیست و مردود است و من از همین جا به صراحت اعلام می کنم کسانی که به دنبال اباحه گری هستند و می خواهند عقاید خود را در غالب اسلام به خورد مردم دهند سخت در اشتباه هستند مسائلی مانند ترک واجبات و تشویق دیگران به آن ، به طور مثال اینکه نماز نخوانیم و فقط قلبمان پاک باشد کفایت می کند و یا اینکه خوردن گوشت حرام در اینجا اشکال ندارد و یا اینکه ارتباط ناتعارف داشتن با غیر محارم اشکالی ندارد و... باید بداند اینها خائن به اسلام هستند و درک صحیحی از اسلام ندارند و اصلا اسلام را نفهمیده اند و نشناخته اند که دست به چنین جسارت هایی می زنند و خواسته و یا نخواسته در انحراف دیگران نقش ایفاء می کنند .

بارها اعلام کرده ام و باز هم اعلام می کنم آنچه در کشورهای اسلامی توسط حاکمان و قدرتمدارن به اسم اسلام انجام می دهند هیچ ربطی  به اسلام ندارد و ملاک ما اشخاص نیستند بلکه ملاک ما طبق نظر شیعه قرآن و اهل بیت (علیهم السلام ) می باشد و هر کسی خارج از این عمل کند مورد تایید این مکتب نیست و مجاری و مبادی این مکتب در حال حاضر طبق فرموده ائمه اطهار (ع) ، علما و مراجع تقلید صالح است نه هر مرجعی ، و تفسیر و احکام آنها برای ما جاری و ساری است و هر فتوا و اباحه گری که خارج از این افراد صادر شود مردود است چرا که مشروعیت ندارد و تبعیت از آن انسان را بری الذمه نخواهد کرد و مساله تقلید که در رساله های عملیه به آن اشاره شده است تقلید لغوی نیست بلکه از باب رجوع به متخصص است که همانگونه که انسان در کارهای روزمره خود به افراد متخصص مختلفی رجوع می کند در مسائل شرعی و دینی نیز باید به متخصص دین که همان مراجع هستند مراجعه کنند و طبق دستور آنها عمل کنند .