امروز مقاله ای به قلم آقای محمد رهبر در سایت روز آنلاین تحت عنوان " دست خالی و تنگه هرمز " منتشر شده بود که واقعا بعد از خواندن آن بسیار تاسف خوردم که یک ایرانی آنقدر کشورش را خوار و ذلیل جلوه داده که به خواننده القاء می شود انگار ایران حتی توان مقابله با یک گنجشک را هم ندارد ، نویسنده محترم حیثیت ایران و ایرانی را از روی استیصال به ثمن بخث گذاشته است لذا بر خورد فرض دانستم به عنوان یک ایرانی به برخی از اظهارات ایشان پاسخ دهم تا شاید از این خوش رقصی ها برای آمریکا و کشورهای غربی دست بردارند . هر چند می دانم خیلی ها مرا متهم خواهند کرد به دفاع از جمهوری اسلامی ایران ولی باید عرض کنم من خودم در کانادا هستم و تحت هیچ شرایطی حاضر نیستم به تمامیت ارضی ایران خدشه ای وارد شود و اگر روزی خدای ناکرده حمله ای به ایران عزیز بشود همانند برادر شهیدم جامه رزم به تن خواهم کرد و تا آخرین قطره برای ایران جانفشانی خواهم کرد و اعطای این زندگی در اینجا را به لقائش خواهم بخشید .
آقای رهبر عزیز :
قبل از پرداختن به مقاله شما باید عرض کنم شما و هم فکرانتان همیشه همه چیز را مادی تصویر کرده اند و معادلاتتان فراتر از چارچوب های مادی نیست کشوری که هشت سال با عراق که نه ، بلکه با قدرتهای بزرگ دنیا جنگید و یک وجب از خاکش را از دست نداد هراسی ندارد و مردمی که از جان بگذرد هیچ سلاحی و هیچ قدرتی توان مقابله با آنرا ندارد و درک این عظمت برای شما سخت است که برای مشتی دلار و یا کسب شهرت کشور جاویدان ایران را در غایت ضعف و ذلالت معرفی می کنید بر کسی پوشیده نیست که هر کسی چه مقامات جمهوری اسلامی و چه کسانی دیگر که اسم ایرانی را یدک می کشند می کوشد که به ایران ضربه بزند و یا این گربه خوش رنگ را تضعیف کند همگی خائن به ملت هستند و فرقی در نوع تفکرات سیاسی آنها نیست خواه آخوند باشد خواه مکلا خواه شاهزاده و... و ایرانی واقعی کسی ایست که فردوسی گفته : چون ایران نباشد تن من مباد .
در مقاله خود اشاره فرموده اید که نمایندگان ملت یا در مرخصی هستند یا به دنبال پول رهن خانه خود و موارد دیگری که اشاره فرموده اید از جمله به شورای نگهبان و کارگزاران جمهوری اسلامی ایران و محمدرضا رحیمی و اظهارت آن در این موارد هرچند در اکثرشان با شما موافق هستم ولی به برخی از گفته هایتان نقد دارم که فعلا قصد ورود به آن را ندارم .
شما نوشته اید که ذره ای نمایندگان مجلس عقل ندارند چونکه عملا ایران سالهاست بر تنگه هرمز استیلاء ندارد خب ، برادر عزیز شما اولا بفرمائید ایران آیا اصلا قبل از انقلاب هم استیلای بر تنگه هرمز داشته که الان اون استیلا از بین رفته است ؟
ثانیا شما که عقل دارید بفرمائید در حالی که غرب با تمام قوا می خواهد ایران را از حقوق مشروع خود محرم کند با اعمال تحریم هایی که هم شما و هم ما می دانیم غیر قانونی ایست و به جای آنکه دولت و حکومت را تحت فشار قرار بدهد مردم ایران را به کام بدبختی و فشار کشانده ، چگونه می توان به دیپلماسی در این نظام گرگ و میش بین المللی امید داشت که شما با صلابت در پایان مقاله خود به آن اشاره نموده اید چه راه کار دیگری می شود یافت ؟ یا دوست دارید سند رقیت و بردگی خودمان را امضاء کنیم و غلام حلقه به گوش امریکا همچون اعراب خلیج فارس شویم ؟!!
شما در بخشی از مقاله خود به مثابه کارشناس نظامی اظهار نظر کرده اید که در سال آخر جنگ ایران با عراق ثابت شد که نیروی دریایی ایران با چند ناو پوسیده و قایق های تندرو شکست خورد و در یک درگیری دریایی یک روزه با امریکا ناو سهند و سبلان و سکوی نفتی سلیمان منهدم شد و خون سربازان ایرانی تباه شد شما به چند سئوال پاسخ ندادید و آن اینکه :
الف ) کشوری که در آن تازه انقلاب شده و هفت سال هم با عراق و حامیانش جنگیده عملا هیچ کشوری به ایران کمک نمی کرد شما توقع داشتید در آن زمان با آن شرایط خاص پیروز میدان هم می شد ؟
ب ) همین ملت با همون قایق های پوسیده یک وجب از خاک ایران را به دست دشمن نداد و فرزندان غیور ایران زمین با اهدای خون خود و جان خود از ایران دفاع کردند چگونه می گوئید خون آنها تباه شد اگر تباه شده بود که الان دشمن باید کنار زنان ما لمیده بود و مانند افغانستان و عراق هر روز شاهد خبرهای جنایتها و قتل و کشت و کشتارها بودیم بفرمائید چگونه تباه شد شما در آن شرایط و ظرف زمان آن موقع قرار داشتید نکند دنبال دیپلماسی می رفتید ؟
شما که از سیاست فقط سین آنرا می دانید حتما نمی دانید برخی مواقع در عالم سیاست گزینه تهدید به جای درگیری مستقیم منفعتش بیشتر از عمل به آن است که در قضیه بستن تنگه هرمز دقیقا همین سیاست دنبال می شود و به نظر من بهترین گزینه است و هر عاقلی و هر حکومتی با این شرایط در ایران حاکم بود تصمیمی غیر از این می گرفت قطعا به قول شما ذره ای خرد نداشت .
اینکه راهکار ارائه داده اید که " می ماند اینکه جمهوری اسلامی دست به یک راهزنی بزند " این جمله شما شبیه یک جک با مزه است امریکا از اون سوی دنیا آمده بیخ گوش ما راهزن نیست آن وقت ایران که در سرزمین خود و حوزه حاکمیت خود می خواهد اعمال حاکمیت کند را تشبیه به راهزنی کرده اید بسیار وقیحانه است و توهین به ملت ایران فارغ از حاکمیت آن ، بهتر است کمی قوانین بین المللی و حقوق بین المللی را بخوانید که طبق ماده بند 4 ماده 16 کنوانسیون ژنو 1958که می گوید : آبهای تنگه در داخل دریای سرزمینی یک و یا چند دولت باشد کشتی‌های خارجی فقط حق عبور بی ضرر را خواهند داشت. دولت ساحلی می‌تواند به منظور حفاظت از امنیت خود در موارد خاص موقتا و استثنائا حق عبور بی ضرر را محدود و یا تعلیق نماید. در نتیجه اگر هم تصمیم مجلس ایران اشتباه هم باشد ولی طبق قانون بین الملل حق ایران است .
چگونه است که دوّل غربی تحریم های بی سابقه و غیر قانونی را علیه ایران به اجرا در آورده راهزنی نیست امّا ایران حق استفاده از حق قانونی و بین المللی خود که همین دولت ها هم آنرا امضاء کرده اند را ندارد ؟!!!
شما اشاره کرده اید حاکمیت ایران بر جزائر سه گانه موجب آن خواهد شد که ایران در شرایط عادی حق حضانت تنگه هرمز را داشته باشد بفرمائید که حق حضانت بدون اعمال قدرت به چه درد می خورد بر فرض صد سال دیگه شرایطی برای حکومت اتفاقا دموکراتیک ایران پیش آمد که نیاز بود تنگه هرمز را ببندد اگر حقش به رسمیت شناخته نشود به چه درد می خورد ؟ همانند تفنگ بدون گلوله است که به هیچ کاری نخواهد آمد ؟
یا آنجاکه افاضه کرده اید که می ترسید بر اثر بی تدبیری و سفاهت مسئولان جمهوری اسلامی و ماجراجویی ترکمنچایی دیگر به ایران سر جزایر سه گانه تنب کوچک و بزرگ و ابوموسی به ایران تحمیل شود و این سفاهت گاهی به معنای خیانت است باید عرض کنم بله دقیقا خیانت است همانگونه که موضع سراسر ضعف و استیصال شما هم به قول خودتان ممکن است خیانت باشد .
اعراب خلیج فارس در طول تاریخ علیه ایران اقدامات خصمانه فراوانی را انجام داده اند که شرح هر یک از آنها مثنوی هفتاد من است ولی هیچگاه مردم وطن دوست ایران اجازه نداده است این دولت ها به اهداف شوم خود نائل شوند و امارات متحده عربی یا پدر خوانده او که دولت آمریکا و در راس آن آقای اوباماست که به پشتوانه آنها امروز برای ما کُرکُری می خواند باید این را هم بداند این جزایر تعلق ابدی به ایران دارد و هیچ کشوری و قدرتی نمی تواند برآن سیطره یابد مگر اینکه هیچ فرزندی از خاک ایران زمین نباشد این یک حرف شعاری نیست میلیونها ایرانی در داخل ایران و خارج از آن حاضرند در دفاع از این جزایر و تمامیت ارضی آن از جان خود بگذرنند و دولت های غربی به این نکته واقف هستند و برای ژست تبلیغاتی خود دست به حمایت از این کشورک می زنند .
قیاس های شما در مقاله تان قیاسی های مع الفارغ بود و برازنده کشوری بزرگ با تمدن چند هزار ساله و مردمانی بی نظیر نبود و روا نیست شما شمشیر را از رو برای مردم این گربه ببندید . هر چند در پایان مطلب خود دیپلماسی را بهترین راه دانسته اید که همین طور هم هست ولی وقتی منطقی برای دیپلماسی جز منطق ارباب و رعیت و گرگ و میش در فضای بین المللی نیست فکر می کنید این راه بهترین راه است ؟!!
آقای رهبر عزیز :
قبل از پرداختن به مقاله شما باید عرض کنم شما و هم فکرانتان همیشه همه چیز را مادی تصویر کرده اند و معادلاتتان فراتر از چارچوب های مادی نیست کشوری که هشت سال با عراق که نه ، بلکه با قدرتهای بزرگ دنیا جنگید و یک وجب از خاکش را از دست نداد هراسی ندارد و مردمی که از جان بگذرد هیچ سلاحی و هیچ قدرتی توان مقابله با آنرا ندارد و درک این عظمت برای شما سخت است که برای مشتی دلار و یا کسب شهرت کشور جاویدان ایران را در غایت ضعف و ذلالت معرفی می کنید بر کسی پوشیده نیست که هر کسی چه مقامات جمهوری اسلامی و چه کسانی دیگر که اسم ایرانی را یدک می کشند می کوشد که به ایران ضربه بزند و یا این گربه خوش رنگ را تضعیف کند همگی خائن به ملت هستند و فرقی در نوع تفکرات سیاسی آنها نیست خواه آخوند باشد خواه مکلا خواه شاهزاده و... و ایرانی واقعی کسی ایست که فردوسی گفته : چون ایران نباشد تن من مباد .
در مقاله خود اشاره فرموده اید که نمایندگان ملت یا در مرخصی هستند یا به دنبال پول رهن خانه خود و موارد دیگری که اشاره فرموده اید از جمله به شورای نگهبان و کارگزاران جمهوری اسلامی ایران و محمدرضا رحیمی و اظهارت آن در این موارد هرچند در اکثرشان با شما موافق هستم ولی به برخی از گفته هایتان نقد دارم که فعلا قصد ورود به آن را ندارم .
شما نوشته اید که ذره ای نمایندگان مجلس عقل ندارند چونکه عملا ایران سالهاست بر تنگه هرمز استیلاء ندارد خب ، برادر عزیز شما اولا بفرمائید ایران آیا اصلا قبل از انقلاب هم استیلای بر تنگه هرمز داشته که الان اون استیلا از بین رفته است ؟
ثانیا شما که عقل دارید بفرمائید در حالی که غرب با تمام قوا می خواهد ایران را از حقوق مشروع خود محرم کند با اعمال تحریم هایی که هم شما و هم ما می دانیم غیر قانونی ایست و به جای آنکه دولت و حکومت را تحت فشار قرار بدهد مردم ایران را به کام بدبختی و فشار کشانده ، چگونه می توان به دیپلماسی در این نظام گرگ و میش بین المللی امید داشت که شما با صلابت در پایان مقاله خود به آن اشاره نموده اید چه راه کار دیگری می شود یافت ؟ یا دوست دارید سند رقیت و بردگی خودمان را امضاء کنیم و غلام حلقه به گوش امریکا همچون اعراب خلیج فارس شویم ؟!!
شما در بخشی از مقاله خود به مثابه کارشناس نظامی اظهار نظر کرده اید که در سال آخر جنگ ایران با عراق ثابت شد که نیروی دریایی ایران با چند ناو پوسیده و قایق های تندرو شکست خورد و در یک درگیری دریایی یک روزه با امریکا ناو سهند و سبلان و سکوی نفتی سلیمان منهدم شد و خون سربازان ایرانی تباه شد شما به چند سئوال پاسخ ندادید و آن اینکه :
الف ) کشوری که در آن تازه انقلاب شده و هفت سال هم با عراق و حامیانش جنگیده عملا هیچ کشوری به ایران کمک نمی کرد شما توقع داشتید در آن زمان با آن شرایط خاص پیروز میدان هم می شد ؟
ب ) همین ملت با همون قایق های پوسیده یک وجب از خاک ایران را به دست دشمن نداد و فرزندان غیور ایران زمین با اهدای خون خود و جان خود از ایران دفاع کردند چگونه می گوئید خون آنها تباه شد اگر تباه شده بود که الان دشمن باید کنار زنان ما لمیده بود و مانند افغانستان و عراق هر روز شاهد خبرهای جنایتها و قتل و کشت و کشتارها بودیم بفرمائید چگونه تباه شد شما در آن شرایط و ظرف زمان آن موقع قرار داشتید نکند دنبال دیپلماسی می رفتید ؟
شما که از سیاست فقط سین آنرا می دانید حتما نمی دانید برخی مواقع در عالم سیاست گزینه تهدید به جای درگیری مستقیم منفعتش بیشتر از عمل به آن است که در قضیه بستن تنگه هرمز دقیقا همین سیاست دنبال می شود و به نظر من بهترین گزینه است و هر عاقلی و هر حکومتی با این شرایط در ایران حاکم بود تصمیمی غیر از این می گرفت قطعا به قول شما ذره ای خرد نداشت .
اینکه راهکار ارائه داده اید که " می ماند اینکه جمهوری اسلامی دست به یک راهزنی بزند " این جمله شما شبیه یک جک با مزه است امریکا از اون سوی دنیا آمده بیخ گوش ما راهزن نیست آن وقت ایران که در سرزمین خود و حوزه حاکمیت خود می خواهد اعمال حاکمیت کند را تشبیه به راهزنی کرده اید بسیار وقیحانه است و توهین به ملت ایران فارغ از حاکمیت آن ، بهتر است کمی قوانین بین المللی و حقوق بین المللی را بخوانید که طبق ماده بند 4 ماده 16 کنوانسیون ژنو 1958که می گوید : آبهای تنگه در داخل دریای سرزمینی یک و یا چند دولت باشد کشتی‌های خارجی فقط حق عبور بی ضرر را خواهند داشت. دولت ساحلی می‌تواند به منظور حفاظت از امنیت خود در موارد خاص موقتا و استثنائا حق عبور بی ضرر را محدود و یا تعلیق نماید. در نتیجه اگر هم تصمیم مجلس ایران اشتباه هم باشد ولی طبق قانون بین الملل حق ایران است .
چگونه است که دوّل غربی تحریم های بی سابقه و غیر قانونی را علیه ایران به اجرا در آورده راهزنی نیست امّا ایران حق استفاده از حق قانونی و بین المللی خود که همین دولت ها هم آنرا امضاء کرده اند را ندارد ؟!!!
شما اشاره کرده اید حاکمیت ایران بر جزائر سه گانه موجب آن خواهد شد که ایران در شرایط عادی حق حضانت تنگه هرمز را داشته باشد بفرمائید که حق حضانت بدون اعمال قدرت به چه درد می خورد بر فرض صد سال دیگه شرایطی برای حکومت اتفاقا دموکراتیک ایران پیش آمد که نیاز بود تنگه هرمز را ببندد اگر حقش به رسمیت شناخته نشود به چه درد می خورد ؟ همانند تفنگ بدون گلوله است که به هیچ کاری نخواهد آمد ؟
یا آنجاکه افاضه کرده اید که می ترسید بر اثر بی تدبیری و سفاهت مسئولان جمهوری اسلامی و ماجراجویی ترکمنچایی دیگر به ایران سر جزایر سه گانه تنب کوچک و بزرگ و ابوموسی به ایران تحمیل شود و این سفاهت گاهی به معنای خیانت است باید عرض کنم بله دقیقا خیانت است همانگونه که موضع سراسر ضعف و استیصال شما هم به قول خودتان ممکن است خیانت باشد .
اعراب خلیج فارس در طول تاریخ علیه ایران اقدامات خصمانه فراوانی را انجام داده اند که شرح هر یک از آنها مثنوی هفتاد من است ولی هیچگاه مردم وطن دوست ایران اجازه نداده است این دولت ها به اهداف شوم خود نائل شوند و امارات متحده عربی یا پدر خوانده او که دولت آمریکا و در راس آن آقای اوباماست که به پشتوانه آنها امروز برای ما کُرکُری می خواند باید این را هم بداند این جزایر تعلق ابدی به ایران دارد و هیچ کشوری و قدرتی نمی تواند برآن سیطره یابد مگر اینکه هیچ فرزندی از خاک ایران زمین نباشد این یک حرف شعاری نیست میلیونها ایرانی در داخل ایران و خارج از آن حاضرند در دفاع از این جزایر و تمامیت ارضی آن از جان خود بگذرنند و دولت های غربی به این نکته واقف هستند و برای ژست تبلیغاتی خود دست به حمایت از این کشورک می زنند .
قیاس های شما در مقاله تان قیاسی های مع الفارغ بود و برازنده کشوری بزرگ با تمدن چند هزار ساله و مردمانی بی نظیر نبود و روا نیست شما شمشیر را از رو برای مردم این گربه ببندید . هر چند در پایان مطلب خود دیپلماسی را بهترین راه دانسته اید که همین طور هم هست ولی وقتی منطقی برای دیپلماسی جز منطق ارباب و رعیت و گرگ و میش در فضای بین المللی نیست فکر می کنید این راه بهترین راه است ؟!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر